A Casa da Xuventude de Ourense como experiencia histórica de educación social1978-1992

  1. BREA CASTRO, MILLÁN
Dirigida por:
  1. Xosé Manuel Cid Fernández Director/a

Universidad de defensa: Universidade de Vigo

Fecha de defensa: 05 de marzo de 2015

Tribunal:
  1. Jaume Trilla Bernet Presidente/a
  2. Yolanda Rodríguez Castro Secretario/a
  3. Tiberio Feliz Murias Vocal

Tipo: Tesis

Resumen

A Casa da Xuventude de Ourense durante os anos 1978 e 1992, converteuse nun referente da mocidade ourensá, orfa, de espazos propios e de procesos de participación reais. Baixo unha proposta da Dirección, encabezada por Benito López Losada, afianzáronse procesos de dinamización culturais e sociais ata ese momento inimaxinables. Dun edificio creado cunha finalidad exclusivamente administrativa, chegou a consolidarse a Educación Social como unha ferramenta dos mozos e mozas para promocionar a cultura e reivindicar os seus dereitos como cidadáns. Reafirmáronse uns contextos educativos novidosos baseados na responsabilidade dos usuarios e usuarias, actores directos da acción e da participación. Por outro lado, cunha aposta pola política ainda non aborrecida pola sociedade, creouse un Consello de Xestión que estabilizou un sistema de coxestión entre a Administración e socios, finalmente condicionado por partidos políticos que visualizaron na Casa da Xuventude un medio de recolección de votos. A potenciación de espazos abertos de socialización ou adquisición de recursos materiais innovadores permitiron que a Casa se convertese nun referente cultural e de participación social único en Galicia.La Casa da Xuventude de Ourense durante los años 1978 y 1992, se convirtió en un referente de la juventud ourensana, huérfana, de espacios propios y de procesos de participación reales. Bajo una propuesta de la Dirección, encabezada por Benito López Losada, se afianzaron procesos de dinamización culturales y sociales hasta ese momento inimaginables. De un edificio creado con una finalidad exclusivamente administrativa, llegó a consolidarse la Educación Social como una herramienta de los jóvenes para promocionar la cultura y reivindicar sus derechos como ciudadanos. Se reafirmaron unos contextos educativos novedosos baseados en la responsabilidad de los usuarios y usuarias, actores directos de la acción y de la participación. Por otro lado, con una apuesta por la política aún no aborrecida por la sociedade, se creó un Consello de Xestión que estabilizó un sistema de cogestión entre la Administración y socios, finalmente condicionado por partidos políticos que visualizaron en la Casa da Xuventude un medio de recolección de votos. La potenciación de espacios abiertos de socialización o adquisición de recursos materiales innovadores permitiron que la Casa se convirtiese en un referente cultural y de participación social único en Galicia.Between the years 1978 and 1992, the “Casa da Xuventude” in Ourense turned around in a reference for the young people in the city, lacking opportunities to have spaces such as playgrounds or activities to be part of. Under an initiative promoted by the young association management and leading by Benito López Losada, social and cultural movements made true, until that moment, something impossible to believe. A building created entirely in order to be an administrative tool, with the social care workers, becomes a tool for boys and girls promoting culture and claiming their citizen rights. New educational frames were renewed based on the user's responsibility, the main players about the action and the interest. For another hand, with people still believing in politics, it was created a managing council. As a result, It was established a cooperative system between the Administration and partners, at the end, shaped by political parties, picturing the “Casa da Xuventude” as a way to collect votes. The upgrade of open social playgrounds or adding new innovative material resources helped to the “Casa da Xuventude” to become as cultural reference and an unique social participation way in Galicia.